Bart groeide op in Burundi, Oost-Centraal Afrika tussen 1960 en 1974. Het was een geweldige kindertijd, enerzijds met liefdevolle en intelligente ouders en broers en zussen. Aan de andere kant was het een kindertijd in een regio die berucht was om oorlog en genocide en roofzuchtig leiderschap, waar de voorrechten van individuen en belangengroepen de nationale belangen overschaduwden. Barts interesse in honden begon daar, in Burundi, waar honden werden gebruikt om het land te beschermen. Diefstal en bandieten gebruikten vergiftigd vlees om honden te doden om toegang te krijgen tot eigendommen. De enige honden die overleefden, waren honden die geleerd hadden om alleen een bepaald soort voedsel te eten, uit een bepaalde kom, van alleen een specifieke persoon, met een aangewezen hand, en met een speciaal commando. Deze strategie om een reeks back-up plannen in hondentraining te hebben, werd behouden en nooit vergeten. In Afrika leerden mensen de honden wat ze wilden dat ze deden, en ze betaalden hen (met het bepaalde soort voedsel, uit de bepaalde kom …) wanneer ze het deden. Ondanks dat, wanneer de kans om te misleiden (het conflict) zich voordeed, liepen de honden in de valstrik (gingen ze voor dat verboden vlees). Daarom, wanneer honden werden getest, werden ouderwetse aversieve technieken gebruikt: een luchtkanon in de flanken van een afstand zonder verbaal commando verminderde overtredingen, en de nieuwe regels werden snel begrepen. Deze techniek werd in die tijd ook gebruikt door jagers die hun honden op scherp wilden houden. Ze schoten honden met een jachtgeweer met patronen die gebruikt werden om duiven te schieten. Dit was Barts eerste echte ervaring met hondentraining.

Na de genocide en het bloedbad van Hutu's en Tutsi's in het begin van de jaren 1970, werd de regio nog onstabieler. Barts familie keerde in 1974 terug naar België. Bart woonde in Sint-Katelijne-Waver, een klein stadje dicht bij de stad Mechelen. Als jongen in Afrika was hij altijd nieuwsgierig de stad Mechelen omdat Mechelen de stad was die de oorsprong was van de speciale herder genaamd de Malinois. Eenmaal in België kocht Bart onmiddellijk een Malinois. Het was een teef uit de fokkerij van een buurman die een ringsporttrainer was. De buurman was een belangrijke persoon bij de ringsportclub nabij Barts huis en die club was een van de meest succesvolle clubs in België. Toen Bart naar de ringsportclub ging, raakte hij verslaafd aan de sport. In die tijd werd echter van een jongen van 14 (zelfs met een volwassen lichaam) verwacht dat hij zijn mond hield in de buurt van zijn ouderen, aangezien hij de laagste in rang was. De clubleden spraken niet tegen Bart. Ze negeerden hem. Hij ging elke dag en keek. Na zes maanden stil te hebben gekeken, kwam een kans. Op een dag was de helper ziek, en Bart werd gevraagd om zich aan te kleden als tijdelijke helper. Ze hebben hem nooit meer uit het pak gezet.
 
De leden namen Barts capaciteiten als hondentrainer niet serieus, en niemand hielp hem met zijn hond. Bart begon zelf zijn hond te trainen en te spelen: hij bond een jute aardappelzak om een boom en liet de hond op het "dode konijn" bijten. Bart leerde de waarde van zelf trainen. Dit is een ander aspect van training dat hij nooit is vergeten. Bart had altijd inventieve ideeën die vaak ideeën "out of the box" denken waren. Het was spontaan spelen dat niet bedoeld was als een systeem, maar toen hij slim genoeg was om te analyseren wat hij op instinct deed, realiseerde Bart zich dat hij onbedoeld een systeem had uitgevonden dat honden nauwkeurig, snel, stevig en opvallend maakt. NePoPo® had op dit punt nog geen naam, maar het was al een systeem dat Bart spontaan gebruikte. De clubleden en andere trainers lachten om hoe hij trainde omdat ze het niet begrepen. Vier jaar lang trainde Bart in de club te midden van de oudgedienden.

Tijdens de middelbare school was Bart een enthousiaste voetballer en zou hij mogelijk een carrière in het voetbal hebben gehad als hij niet een slopende knieblessure had gehad. Bart genoot van atletiek en had een bedachtzame en sociale aard, dus studeerde hij 'Regentaat Lichamelijke Opvoeding', een hogere opleiding in België om sportleraar te worden. Hij leerde over leren. Hij leerde over psychologie. Bart studeerde Skinner, Pavlov en Maslow. Bart was gefascineerd door de Maslow Piramide, die een hiërarchie van behoeften beschrijft. De basis van de piramide zijn de meest primitieve, fysieke behoeften (voedsel, onderdak, reproductieve seks) en de top van de piramide zijn meer hogere intellectuele en emotionele behoeften. Toen Bart de piramide overwoog met betrekking tot honden, realiseerde hij zich dat deze piramide kan uitleggen wat een beloning is en hoelang een beloning een beloning blijft, en wat een straf is en hoelang de straf een straf blijft. Volgens de theorie van Maslow, als iemand echt honger heeft, zal hij alles eten wat wordt aangeboden. Wanneer iemand het echt koud heeft, zal hij elke jas accepteren, ongeacht kleur of stijl. Aan de andere kant, als iemand al verzadigd is, zal hij alleen openstaan voor een favoriete toetje met wat oude cognac. De theorie van Maslow, wanneer toegepast op hondentraining, kan worden begrepen als je de mentale houding van de hond overweegt die op een existentiële manier wordt getraind: werken om te leven. Dit is de manier waarop wilde dieren overleven. Bijvoorbeeld, wanneer een havik hongerig is, is hij gemotiveerd om voedsel te vinden en is hij geconcentreerd omdat een fout hem zijn maaltijd kan kosten. Daar ligt de ideale balans tussen motivatie en concentratie. Wanneer de theorie van Maslow wordt gebruikt in training, kan de hondentrainer de hond voorbereiden om meer gemotiveerd en geconcentreerd te zijn. De hond toont hoge drang en geen gebrek aan precisie.

Bart studeerde in 1982 af aan de universiteit en diende onmiddellijk twee jaar als officier bij de Parachutisten. Daar leerde hij militaire trainingstechnieken: hiërarchie, hoe te leiden en hoe te motiveren. Bart leerde militaire beloning: de beloning is dat er geen straf is. Wat Bart leerde, is dat hij een verwende jonge man was die in de vijfde fase en hoogste fase van de Maslow piramide leefde en dat het leger hem meenam naar een meer basaal niveau. Wat Bart op school leerde, samen met de vaardigheden en kennis die hij bij de parachutisten opdeed, toonde hem dat de ouderwetse trainingstechnieken in de clubs niet goed waren. Die ouderwetse technieken stonden in contrast met zowel de wetenschappelijke leerstellingen van de leertheorie als met de wetten van dierenwelzijn die stellen dat het verboden is om pijn en lijden aan een dier toe te brengen zonder geldige reden. Bart begreep dat hij niet de hele tijd op het verkeerde pad was, en toch werden zijn unieke  trainingsmethoden voor honden universeel genegeerd. Hij voelde zich als Copernicus. Hij begon na te denken over hoe hij al deze kennis kon integreren in hondentraining om een totaalsysteem voor hondentraining te ontwikkelen dat zou gelden voor alle disciplines.
 
Vanaf 1986 begon Bart verder te kijken dan de Belgische ringsport. Bart ontwikkelde interesse in en volgde alle internationale sporten die bijtwerk gebruikten: French Ring Sport, Mondio Ring, KNPV en IPO. Als je onderweg bent om mensen te vertellen hoe ze honden kunnen trainen met positieve en negatieve versterking en aversieve en corrigerende stimulatie, met de tools van stropkoord, prikhalsband, zweep, e-collar, bal, clicker, voedsel, enz: al dat moest worden opgenomen in een systeem dat politiek acceptabel kon zijn. In de helft van de landen in Europa waar beschermingsporten populair zijn, zijn prikhalsbanden en elektronische halsbanden officieel verboden, hoewel ze clandestien worden gebruikt.

Helmet Raiser was een van de eersten ter wereld die mensen kon vertellen wat hij deed in de training; zijn eerlijkheid over zijn trainingsmethoden werd geaccepteerd. Hij kon dingen uitleggen om ze politiek acceptabel te maken. Echter, te midden van een trainingsrevolutie in Europa in het midden van de jaren '90, werden we geconfronteerd met het boek van Karen Pryor, Don't Shoot The Dog. De politiek actieve dierenbeschermingslobby gebruikte dit boek als de Bijbel van het bewijs dat alleen strikt positieve training nodig was om effectief en humaan te zijn, en alle andere methoden werden gedemoniseerd. We moesten allemaal onze trainingstechnieken heroverwegen om weer tegen de Dierenbeschermingslobby op te komen.
 
Het is toen dat NePoPo® training zijn naam kreeg. Het is een negatief-positief-positief systeem. Het NePoPo® systeem is een systeem waarbij correctie van een hond niet leidt tot onderwerping. De negatieve versterker gevolgd door positieve versterking creëert een gedrag. Hierdoor kondigt een onaangenaam gevoel een leuk evenement aan (Pavlov). Later kun je diezelfde negatieve stimulatie gebruiken in correctiemodus, wat de hond onmiddellijk van ongewenst gedrag naar gewenst gedrag zal brengen. Door het NePoPo® systeem is de hond voorbereid op de dag dat hij een conflict zal ontvangen, hij zal de verkeerde dingen doen, hij zal een correctie ontvangen, maar die correctie zal hem onmiddellijk van ongewenst gedrag naar gewenst gedrag duwen met begrip en vertrouwen en snelheid. Trainers kunnen niet ontkennen dat training moet komen met gevolgen. Er moet een consequentie zijn voor zowel het doen als niet doen van de oefening. Daarom werkt strikt positieve training niet wanneer er afleidingen of conflicten aanwezig zijn die sterker zijn dan de beloning. Voor alle training moet men de volgende vragen stellen: wat doe ik wanneer de hond doet? Wat doe ik wanneer de hond niet doet, maar hij kan niet? Wat doe ik wanneer de hond niet doet ondanks het feit dat hij heel goed weet wat hij moet doen? Dit geldt voor elk aspect van hondentraining: voor huisdieren, politiehonden, militaire honden en sporthonden.

Bart won zijn eerste NVBK Kampioenschap in 1992 met een getalenteerde maar oncontroleerbare hond die hij in 1986 kocht toen de hond drie jaar oud was. Het was een vreselijke uitvoering, maar hij won. Bart was niet helemaal tevreden met zijn prestatie. IPO heeft een mooie stijl; ringsport daarentegen hoeft niet mooi te zijn. In ringsport moet de hond doen; er zijn geen extra punten voor elegantie. Na de overwinning in 1992 begon Bart het systeem te gebruiken dat een opvallend beeld zou geven terwijl de hond sterk, taai en perfect gehoorzaam bleef. In NePoPo® vecht de hond niet tegen het systeem omdat hij zijn voordeel in het systeem vindt. Van 1992 tot 2002, toen Bart trainingsdirecteur bij zijn club was, waren er zeven Belgische Ringsportkampioenen (Bart met twee verschillende honden en vijf clubleden met vijf verschillende honden). Hoewel Barts technieken voor sommigen te cerebraal leken voor de hondensport, zijn ze effectief en wanneer mensen het systeem begrepen en volgden, behaalden ze succes na succes. Tegen 2002 had Bart zijn technieken verfijnd met zijn hond Zodt. Bart scoorde de hoogste scores ooit behaald (voor of sinds) in een Kampioenschap in de Belgische Ringsport. Nu wilden mensen weten: hoe deed hij dit? Daarna werd het NePoPo® systeem populair in IPO.
 
Tot 2002 organiseerde Bart Dances with Malinois. Het idee voor Dances with Malinois was een jaarlijkse competitie met elk jaar een ander showy thema. Dit werd zo populair dat honderden mensen kwamen en genoten van de show. De Club begon uiteindelijk dvd’s van deze evenementen te maken. Ringsport werd toegankelijk voor het publiek en maakte mensen vertrouwd met de sport die wij leuk vonden. Dit was een uitstekende publiciteitszet om vrienden van het publiek te winnen die zich op hun beurt minder bedreigd door ons konden voelen.

Bart werkte samen met een Duitse staatsdierenarts en Andreas Legnowski (rond 2002) waar Barts taak was om hondengeleiders te trainen om het examen voor het licentiëren van het gebruik van de e-collar af te leggen dat door de Duitse staatsdierenarts werd gegeven. Helaas veranderde de wet een paar jaar later en werd het gebruik van elektronische collars (hoewel niet het bezit of de verkoop) verboden. Omdat er meer personeel nodig was met deskundige kennis van het trainen van honden op de moderne manier met moderne elektronische collars, werd er een advertentie geplaatst met vacature voor trainers en er reageerden 60 mensen op de advertentie. Na veel selecties bleven er vier kandidaten over. Deze groep van vijf (inclusief Bart) richtte het Prostaff Team op, een groep trainers met een vergelijkbare filosofie. Hoewel ze allemaal hun eigen specifieke specialiteiten hadden, hield elk lid van het Prostaff Team zich aan de volgende reeks van vier stappen in de training: de eerste stap is om een hond zijn taak te leren; de tweede stap is om hem te motiveren om de taak uit te voeren; de derde stap is om hem te motiveren om de taak uit te voeren wanneer hij niet gemotiveerd is om de taak uit te voeren; en in de vierde stap moet de hond er opvallend uitzien en moet het lijken alsof hij ervan houdt.

Het Prostaff Team gaf vroeger elke zomer een seminar van twee weken in Duitsland. Een van de meest opwindende banen in Barts leven was toen hij als consultant voor Charles Martin werkte en met twee van zijn briljante ingenieurs samenwerkte om de nieuwe richting te creëren dat tot de huidige elektronische halsband zou leiden. Martin System® heeft de elektronische halsband revolutionair veranderd door een miniatuur elektronische halsband te ontwerpen met een bereik van drie kilometer die: je een onmiddellijk signaal geeft wanneer er contact is met je hond of niet; de mogelijkheid heeft om een consistente betrouwbare elektrische sensatie voor de hond te verzekeren, ongeacht de omstandigheden; unieke identificatiecodes te hebben waarbij radio-interferentie onmogelijk is; en handenvrij te zijn met een bluetooth ring die de zender bedient en die een persoon de vrijheid geeft om te genieten van wat de persoon met de hond doet op het werk of in het privéleven. Met een bijbehorende en compatibele USB-stick kunnen de instellingen van de e-collar (naast andere dingen) worden gewijzigd om zich aan te passen aan de politieke wetgeving van elk land. Bart werkte ook als consultant voor Radio Systems Corporation en werkt daar al meer dan een jaar.

Radio Systems Corporation is het grootste bedrijf ter wereld op het gebied van elektronische collars. Hun doel en expertise is het bieden van betaalbare technologieën aan de consument. Dit bedrijf heeft de middelen om door te gaan in het wereldwijde politieke debat rondom hondentraining en bijbehorende tools (positieve en negatieve versterking en aversieve en corrigerende stimulatie). De Amerikanen moeten niet vergeten dat het politieke debat dat het gebruik van bepaalde tools betwist, binnenkort naar Amerika zal komen. Het is beter om voorbereid te zijn.

Bart heeft zijn handtekening gezet op veel Wereldklasse Concurrenten en Nationale Concurrenten uit verschillende landen. Bart heeft samengewerkt met politieafdelingen en overheidsinstanties over de hele wereld en militaire k9-eenheden. Of het nu gaat om het trainen van een hond om te zitten, een verdachte uit te schakelen, een spoor te ruiken of een oproep uit te voeren: de technieken die in het NePoPo®-systeem worden gebruikt, zijn hetzelfde. Ze staan niet in conflict.

Moderne hondentraining is wat Michael en Bart doen. Hondentraining moet veranderen van de oude systemen om zowel de gecultiveerde hond tegemoet te komen als om de apostelen van moraliteit tegen te gaan. Bijvoorbeeld, een hond aan een boom vastbinden en hem laten terugvechten is zelden succesvol in het opbouwen van taaiheid voor een gecultiveerde huishond. Dat is ouderwets en werkte voor hoe werkhonden vroeger in ons leven pasten. Bovendien is er wereldwijd een actieve groep mensen die tegen alles is behalve positieve training. Ze zijn tegen negatieve versterkingsmiddelen, en ze vechten voor wat zij denken dat in het beste belang van het dier is. Wat ze vergeten is dat de Karen Pryor-theorie alleen werkte toen de dolfijnen hongerig waren en het voedsel onaangename hongergevoelens wegnam, wat de theorie van negatieve versterking is: ongemak (honger) stopt wanneer het dier dat doet. Deze activisten hebben aanzienlijke macht en lobbyen bij overheden om de rechten van hondenbezitters, trainers en fokkers weg te nemen. Om onze rechten te behouden om honden te fokken zoals we willen en honden te trainen zoals we willen en bepaalde apparatuur te gebruiken, moeten we in staat zijn om te onderwijzen en compromissen te sluiten. We moeten een open deur creëren die nieuwkomers verwelkomt, en we moeten onze overtuigingen en technieken op een politiek correcte manier presenteren. Het gebruik van deze NePoPo® technieken is altijd eerlijk voor de hond. Het heeft het secundaire voordeel politiek acceptabel te zijn. Het NePoPo® Systeem is humaan en effectief, en er is geen opoffering tussen controle en drang.

Een boer vertelde me lang geleden enkele wijze woorden over hondentraining. Hij zei, de trainer kan een stok gebruiken om een hond te leiden. Hij kan diezelfde stok gebruiken om een hond te aaien. Hij kan diezelfde stok gebruiken om een hond te activeren (bijv. "ga!"). Hij kan die stok gebruiken om de hond te straffen. Wanneer de training duidelijk en begrepen is, kan diezelfde stok waarmee de hond net is gestraft, worden gebruikt als een stok voor een snel beloningsspelletje van apporteren. Nu trainen we honden!